قلب ها را نمی توان به آدم ها سپرد ،
آدمها سخت اند .
قلب ها را باید به باران سپرد ،
باران هرگز بی وفا نخواهد شد ...
زیر باران مهربانی
مهربانی چشم ها را می توان احساس كرد
و ترنم صدای عشق را می توان شنید .
زیر باران می توان ستاره شدن را باور كرد و آنها را چید .
زیر باران زمین را آسمانی دیدم ،
با وسعتی از عشق .

چقدر سخته که همه تو رو به عنوان آدم شوخ و شادی بشناسند اما حقیقت چیز دیگه ای باشه. چقدر سخته که هیچوقت نتونی خودت باشی الا در تنهایی. چقدر سخته لبخند زدن در جمع اما با بغضی در گلو. چقدر سخته... نه عاشقم نه تنها... نه درحسرت لحظه ای و یا چیزی... تنها غمگینم....بی دلیل شاید من همان نقاب خندانی باشم که امروز از کنارت گذشت...اما تو فریب اون نقاب رو نخور

آنجا کجاست که:

منطق تقلید است ، کتاب دکور است ، روزنامه تبلیغات است ، آزادی میدان است ، جمهوری خیابان است ، استقلال تیم است ،شعار آسان است ، شعور نایاب است ، پینه های دست عار است ، پینه بر پیشانی افتخار است ، دروغ حلال است ، شادی حرام است ، اعدام اصلاح است ، اصلاح فساد است ، دانا افسرده است ، نادان کامیاب است ، درد مردم بی درمان است ، ریا ایمان است ، ایمان برای نان است ، زر برای زور است ، زور برای زر است ، و تزویر برای هر دو...؟؟؟؟؟؟؟

پیش از اینها فكر می كردم خدا

خانه ای دارد میان ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها

خشتی از الماس و خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور

بر سر تختی نشسته با غرور

ماه برق كوچكی از تاج او

هر ستاره پولكی از تاج او

اطلس پیراهن او آسمان

نقش روی دامن او كهكشان

رعد و برق شب صدای خنداه اش

سیل وطوفان نعره درنده اش

دكمه پیراهن او آفتاب

برق تیغ و خنجر او ماهتاب

هیچكس از جای او آگاه نیست

هیچكس را در حضورش راه نیست

پیش از اینها خاطرم دلگیر بود

از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین

خانه اش در آسمان دور از زمین

بود اما در میان ما نبود

مهربان و ساده و زیبا نبود

در دل او دوستی جایی نداشت

مهربانی هیچ معنایی نداشت

هرچه می پرسیدم از خود از خدا

از زمین ، از آسمان ، از ابرها

زود می گفتند این كار خداست

پرس و جو از كار او كاری خطاست

آب اگر خوردی ، عذابش آتش است

هرچه می پرسی ، جوابش ْآتش است

تا ببندی چشم ، كورت می كند

تا شدی نزدیك ، دورت می كند 

كج گشودی دست ، سنگت می كند

كج نهادی پای لنگت می كند

درمیان آتش آبت می كند

با همین قصه دلم مشغول بود

خوابهایم پر زدیوار و غول بود

نیت من در نماز و در دعا

ترس بودو وحشت از خشم خدا

هر چه می كردم همه از ترس بود

مثل از بر كردن یك درس بود

مثل تمرین حساب و هندسه

مثل تنبیه مدیر مدرسه

مثل صرف فعل ماضی سخت بود

مثل تكلیف ریاضی سخت بود

تا كه یكشب دست در دست پدر

راه افتادم به قصد یك سفر

در میان راه در یك روستا

خانه ای دیدم خوب و آشنا

زود پرسیدم پدر اینجا كجاست

گفت اینجا خانه خوب خداست

گفت اینجا می شود یك لحظه ماند

گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند

با وضویی دست و رویی تازه كرد

گفتمش پس آن خدای خشمگین ؟

خانه اش اینجاست ! اینجا در زمین ؟

گفت آری خانه او بی ریاست

فرش هایش از گلیم و بوریاست

مهربان و ساده و بی كینه است

مثل نوری در دل آیینه است

می توان با این خدا پرواز كرد

سفره دل را برایش باز كرد

می شود در باره گل حرف زد

صاف و ساده مثل بلبل حرف زد

انسانها تنهاییت را پر نمیکنند
فقط خلوتت را میشکنند
هرچه انسانهای اطرافت بیشتر باشند
خلوتت آشفته تر و تنهاییت
تنهاتر میشود.

نقـش یـــک درخــت خشک را

در زنـدگی بازی میکـنم

نمیـدانم که بایـد چشم انتظار بهار باشم

یا هیزم شکن پـیــر

این روزهـا ..

همه ادعا دارن طعم خیانت را چشیدهـ انـد ..

همه ادعا دارن کهـ بـدی را بهـ چشم دیدهـ انـد ..

همه ادعا دارنـ کهـ تنــهایی را کشیدهـ انـد ..

پـس کیـست کـهـ این دنیـا را بهـ گنــــد کشیدهـ استـ ؟!

شایـد منم ... !!!

بزرگترین بازنده ی زندگی کسی است ؛

که نمی داند قلب چه کسی برایش می تپد ... !!!

یه وقتایی هست میبینی فقط خودتی و خودت ... !

دوســـت داری ، همـــدرد نداری ..
خانـــواده داری ، حمــــایت نداری ..
عشــق داری ، تکـــیه گاه نداری ...

مثل همیشه ؛
هــمه چی داری و هــیچی نداری ...

چقدر سخته که همه تو رو به عنوان آدم شوخ و شادی بشناسند اما حقیقت چیز دیگه ای باشه. چقدر سخته که هیچوقت نتونی خودت باشی الا در تنهایی. چقدر سخته لبخند زدن در جمع اما با بغضی در گلو. چقدر سخته... نه عاشقم نه تنها... نه درحسرت لحظه ای و یا چیزی... تنها غمگینم....بی دلیل شاید من همان نقاب خندانی باشم که امروز از کنارت گذشت...اما تو فریب اون نقاب رو نخور